Brexitemedik

Dünya biraz da böyle bir yer; birilerinin elde etmek için çırpındıklarını, bir başkası başından atabilmek için uğraşıyor. Bu fert ve toplum planında sık sık karşımıza çıkan hayatın en değişmez paradoksudur.

Bazılarının beğenmeyip attıkları, birilerinin en harika varlığı olabiliyor.

Kuru bir lokma ekmek elde edemediği için sabahlara kadar açlıktan kıvranan da var, elindeki fazla geldiği için lokmasını çöpe atan da.

Narkozsuz ameliyat olan da var bu dünyada, parmağındaki çizik için ortalığı birbirine katan da.

Bağrını soğuktan, sırtını sıcaktan korumak için bir kat elbise bulamayan da var, beğenmeyip attığı elbiselerden torbalar dolduran da.

Hollanda’da yaşamak kendisi için hayatının en büyük hayali olan da var, Hollanda’dan bir an önce gitmek isteyip gidemeyen de.

Avrupa Birliği’nden kurtulmak için aylardır uğraşan da var, girmek için yıllardır çırpınan da.

Yaşamak için, bir tel nefesi sıhhatle alabilmek için, sevdiklerinin yüzüne bir kere daha bakabilmek için derdine deva arayanlar da var, sapasağlam iken kendi canına kıyan da.

Halinden pek ala memnun alan garibanlar da var, elindeki ile doymak bilmeyen zengin de.

Derdini dile getiremeyen dilsiz de var, meramını anlatmak için saatlerce konferanslar veren de.

Gözüyle alemi bir kere görebilmek için nelerini feda edebilecek olan da var, gördüklerinden hoşnut olmayıp gözlerini kapatan da.

Yaslanıp kalkacak bir dizi olmayan da var, kahrından dizlerini döven de.

Başına yatağında bombalar yağan çocuklar da var, kalkması için başında annelerinin pervane oldukları da.

Bir yudum temiz su için saatlerce yol gitmek ve gelmek zorunda olan da var, billur gibi sularda yüzen de.

Beklenmedik bir anda ölen de var bu dünyada, beklenmedik bir anda doğan da.

Ağlarken gülen de var bu hayatta, gülerken için kan ağlayan da.

Deli olup kahrı çekilen de var, akıllı olup alemin yükünü çeken de.

Çocuk olup babasına sırt dayayan da var, yetim kalıp bir ömür sırtı donan da.

Onursuz hırsızlar da var bu hayatta, bir lokmasına haram bulaşmasın diye kılı kırk yaran da.

Bunlar hep vardı, hep var olacak.

Bütün mesele; ardından hayırla yad edilen bir hayat sürmek ve gözlerini dünyaya kapattığında ardında bir ahın kalmaması, gerisi bir şekilde hallolur.

Brexitmek gerek bazen, gerektiğinde brexitmek ama brexitirken başkalarını bezdirmemek gerek, bıktırmamak, hak almamak gerek. Kalırken de giderken de, güzellikle kalmak ya da güzellikle gitmek!

Dünyada ‘araf’ta kalmaya ne gerek, aklı olanlara araf yasaktır zaten; ya cennet ya cehennem var. Araf akıl nimetinden mahrum olanlar içindir.

Brexitememek arafta kalmaktır.