İngiltere’de görünmeyen kriz: Geçici evlere milyarlar, kalıcı çözüme sessizlik

İngiltere’de büyüyen evsizlik krizi, kamu bütçelerini zorlayan gizli bir barınma sistemini ortaya çıkardı. Belediyeler, evsiz kalma riski altındaki vatandaşları geçici olarak yerleştirmek için pansiyonlara ve özel mülk sahiplerine, piyasa değerinin çok üzerinde ücretler ödüyor. Ancak bu sistem, yüksek maliyetine rağmen insan onuruna yaraşır koşullar sunmakta yetersiz kalıyor.

Piyasanın çok üstünde kira ödeniyor

Yeni bir araştırmaya göre, geçici barınma sağlanan tesislere ödenen ücretler, aynı bölgelerdeki özel kiralık dairelerin ortalama %60 üzerinde. Otel odası büyüklüğündeki alanlar için haftalık yüzlerce sterlin ödenirken, bu barınakların çoğu sağlıksız koşullara sahip ve aileler için uygun değil.

100 binden fazla hane geçici konutlarda

Ülkede barınma krizi ürkütücü boyutlara ulaştı. Resmî rakamlara göre, 100 binden fazla hane geçici konutlarda yaşıyor. Bu evlerde büyüyen çocuk sayısı 164 bin’i bulurken, 17 bin aile beş yıldan uzun süredir kalıcı bir ev bekliyor. İngiltere, evsizlik oranlarında gelişmiş ülkeler arasında zirvede.

Denetimsiz sistem çocukların hayatına mal oluyor

The Guardian’ın araştırmasına göre, geçici konut sistemi yıllık 2,1 milyar sterlin kamu kaynağı kullanıyor. Bu, özel barınma sağlayıcılarının hızla büyüyen ancak büyük ölçüde denetimsiz bir sektör oluşturmasına yol açtı. Son beş yılda geçici konutlarda kötü koşullar nedeniyle en az 74 çocuğun hayatını kaybettiği bildirildi.

Belediyeler iflasın eşiğinde

Bazı belediyeler bütçelerinin neredeyse yarısını geçici barınmaya ayırmak zorunda kalıyor. Hastings Belediyesi’nin geçici konutlara harcadığı pay, toplam bütçesinin %50’sini aştı. Crawley Belediyesi ise bu durumun mali sürdürülebilirliği tehdit ettiğini duyurdu. Pek çok yerel yönetim bu yük altında iflas riskiyle karşı karşıya.

“Geçici çözümler sosyal bir utanca dönüştü”

Ulusal Konut Federasyonu Başkanı Kate Henderson, sosyal konut üretiminin durma noktasına gelmesinin krizi derinleştirdiğini söyledi. Henderson, “Vergi mükelleflerinin parası kalıcı çözümler yerine pahalı ve yetersiz geçici konutlara aktarılıyor. Bu sadece ekonomik bir kayıp değil, aynı zamanda sosyal bir utançtır,” dedi.

Sağlıksız yaşam hikâyeleri

Kriz yalnızca istatistiklerde değil, bireylerin hayatında da derin yaralar açıyor. Aimee isimli bir kadın, “sadece 50 gün” kalması planlanan fareli bir otelde iki yıl yaşamak zorunda kaldı. Bu süreçte çocukları, otelin uygunsuz koşullarından korunmak için büyükannelerinin yanına gönderildi. Aimee’nin yaşadığı durum, geçici konut sisteminin uzun vadeli yaşam alanına dönüştüğünü gözler önüne seriyor.

YASAL UYARI: Haberlerimizi izin almadan ve link vermeden kullananlar hakkında hukuki süreç başlatılacaktır. ©ufuk